Beni neydi getiren bu havuz kenarına
Bilmiyorum.
Ama ruhum nefes aldı.
Ne kadar suni de olsa bu ortam,
Tüm sanallığı bir gerçeği ortaya koydu.
O da hüzünlerimin halen var olduğu.
..
(Belirgin bazı düşüncelerle gözlerin yaşarması)
..
Yanımdan bir ördek grubu geçti.
Derken bir yaprak düştü suya.
Sudaki fiskiyelerde yardımcı oldular duygularımı coşturmaya.
Alamadım kendimi hüznümden.
Yoktu ne zamandır (6 aydır) bu duygular.
Şu rüzgar taşıdı onları bana birer birer.
Kaç kez gelmiştim buralara,
Hatta ne kadar yakındım …
Ya da öyle sandığım duygulara.
Yine yıkıldı hayaller, acı gelen yaşantılarla.
Uzaklaştım ..
Birer ikişer .. kızgınlıklarla.
Yaktık yıktık yaptıklarımızı teker teker.
Geride kalmadı hiçbir şey.
Şimdi yalnızca bu parkın ağaçları var.
Gölgelerini, dökülen yapraklarını izleyebildiğim.
Süzülen güneşin ışınlarında yıkandığım.
Toprağına ayak bastığım bu parkın doğası var.
Çok uzaklarına hiçbir zaman gidemediğim,
İstanbul’umun bu göz bebeği köşesi var.
Yeşilinden sarısına verdiği huzurunun göğsündeyim artık.
Yarınları ümitle yenilemeliyim.
Cumhur Kocalar, Yıldız parkı, 28-Ekim-2007, İstanbul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder